Niemands Nummer 1 — HKU Exposure

Opgroeien zonder ouders, kun je je dat voorstellen? Er zijn veel jonge nabestaanden die tussen wal en schip vallen omdat zij volgens de wet als volwassenen worden gezien wanneer ze 18 jaar zijn. Zo kun je zonder pardon je huis uit worden gezet, moet je niet alleen je eigen maar ook de financiële zaken van je ouders regelen, je studie zien te halen en dat terwijl je midden in een rouwproces zit. Ook relaties met school, vrienden en familie veranderen. Want wie gaat je de weg wijzen? Wie vraag je om hulp? Hoe vind je een weg in het leven, wanneer je niemands onvoorwaardelijke nummer 1 meer bent?

Weeshuizen zijn sinds de jaren 50 langzaam uit het straatbeeld verdwenen, maar nog steeds zijn er zo’n 34.000 wezen en half-wezen in Nederland van 0-18 jaar. Een groot deel van hen wordt opgevangen door pleegzorg of Bureau Jeugdzorg. Na hun 16e levensjaar hebben wezen geen recht meer op een wezenuitkering*. Daarna sta je er als jonge nabestaande alleen voor. Je kunt zonder pardon je huis uit worden gezet, financiële zaken van je ouders op orde stellen, en je staat daarbij misschien midden in een studie. Je verliest niet alleen je ouders, maar ook je veilige basis.

Volgens de overheid gebeurt dit incidenteel, waardoor er maar weinig maatwerk is voor jonge nabestaanden. Er is inmiddels wél politieke aandacht. Op 17 november 2020 werd er een motie in de Tweede Kamer aangenomen: er komt een commissie die toezicht houdt op wooncorporaties en uiteindelijk moet het voor meer menselijke maat zorgen voor weeskinderen. Het duurt echter lang voordat er concrete oplossingen worden toegepast. In april 2021 verscheen er een artikel in Brabants Dagblad over het onderwerp weeskinderen en de documentaire. Naar aanleiding van dit artikel werden er opnieuw vragen gesteld in de Tweede Kamer.