Onderzoek: HOE KAN IK EEN GELIJKWAARDIGE SAMENWERKING AANGAAN MET MIJN COMPUTER?

Ik wilde mijn computer serieus gaan nemen. Niet als tool, maar als samenwerkingspartner. Dat bleek niet helemaal vanzelfsprekend. Experimenten met LIDAR scans en feedback loops leverden mooie beelden op, maar de computer bleef vasthouden aan zijn rol als meetinstrument.

Onze knelpunten: de computer neemt geen initiatief, hij bedenkt niets uit zichzelf en vaak heeft ‘ie een hele specifieke instructie nodig om aan de slag te kunnen. Ik ben gaan zoeken naar manieren waarop hij wél zelf dingen ging bedenken en hoe ik hem in staat kon stellen om te reflecteren op het materiaal dat we maakten. 

Hoe? Machine learning! De computer bedenkt zijn eigen algoritme, of misschien: zijn eigen interpretatie.

We hebben een kledinglijn ontworpen. Ik wilde graag iets fysieks en de computer begreep het - als pixels in een afbeelding. Een 3D versie en een naaipatroon wilde hij alleen bedenken als er ook een mens in het shirt zat.

Hij bedacht dus nieuwe mensen; een eigen mensbeeld. Met omgedraaide hoofden, te veel armen en benen die bestaan uit losse brokstukken. 

De kledingstukken in de winkel van Dear Computer zijn voor de nieuwe mensen ontworpen. Wij mogen ze aanpassen, maar dat is niet zonder consequenties. 

Dear Computer geeft een kritische noot op de rol van de computer. Is een samenwerking op deze manier wel wenselijk? Hoe zouden we het anders willen?