Artist statement; wat is je specialisme, wat maakt jouw werk uniek?

Ik heb de drang om verhalen te vertellen die nog niet verteld zijn of verhalen die al verteld zijn maar opnieuw gemaakt moeten worden. Het verhaal in een ander daglicht zetten, het een nieuw perspectief geven om de omstandigheid te herschikken en zo mensen samen te brengen, te raken en geraakt te worden. Mijn fascinatie ligt bij de mens zijn kunnen en vooral niet kunnen. Dat wat we misschien liever niet willen zien of horen en dat juist bespreekbaar maken. Ik wil het podium gebruiken om te laten zien hoe mooi iets 'lelijks' kan zijn. Wanneer ik zelf theater maak of les geef, merk ik dat kunst vaak zorgt voor verrassende uitkomsten. Hierdoor kunnen denk ik, verbindingen worden aangegaan die anders misschien niet tot stand zouden komen. Het is daarom belangrijk dat iedereen in de maatschappij in aanraking komt met kunst. Dit omdat het hun inzichten kan geven en troost kan bieden door middel van een theatrale ervaring. Ik denk dat als we elkaars verhalen beter zouden kennen, we elkaar met andere ogen zouden bekijken. Daarom denk ik dat theater kan zorgen voor het doorbreken van muren tussen mensen wat leidt tot een positieve verandering.

Wat zijn je ambities? Wat wil je over vijf jaar bereikt hebben?

Door corona werden de theaters steeds stiller en maakte ik mij zorgen over mijn toekomst als theatermaakster en docent. Daardoor ben ik op zoek gegaan naar een nieuwe manier van verhalen maken en mensen met elkaar verbinden. Dit afstudeerjaar ben ik ook begonnen bij HKU-X ; een Community voor (bijna) afgestudeerde met een ondernemerschap traject. Hier ben ik bezig geweest met het opzetten van mijn eigen sociale creatieve onderneming in het maken van Kunstkado's. Het KunstkKado leert je om gedwongen geïnteresseerd te zijn in de ander en daardoor ook over jezelf te leren. Niks is mooier dan je laten verrassen doordat wat nog onbekend terrein voor je is. Hiervoor heb ik een methodiek en een maakstrategie ontworpen. De methodiek leent zich meer voor (zorg) instellingen waarbij ik kwetsbare doelgroepen een stem wil geven door middel van kunst. De maakstrategie is bedoeld voor culturele instellingen en/of het (kunst)onderwijs. De maakstrategie leert je maken door de focus bij de ander te leggen en daardoor je innerlijke criticus los te laten en dichter bij je eigenaarschap te komen. Dit laatste sluit tevens aan bij mijn scriptie omdat ik daar onderzoek hoe je de stem van de innerlijke criticus onderdeel kan laten zijn van het creatieve maakproces. Beide methodes hebben gemeen dat ze vertrekken vanuit de ander. Ik heb de wens om mensen weer meer te verrassen want dat is de meest puurste vorm van raken en geraakt worden. In deze wereld, waarin alles steeds sneller gaat en afstand wordt opgelost met het versturen van digitale hartjes, is het belangrijk dat we elkaar echt zien en horen. We hebben geen tijd meer voor échte aandacht en vergeten daardoor elkaar en onszelf. Het KunstKado is een middel om in contact te komen via de ander met jezelf. Het uiteindelijke kado ontstaat uit het contact met de ontvanger en staat symbool voor zijn of haar levensverhaal. Dit kan in de vorm van een kunstwerk, lied, tekst, film of het kan bestaan uit een andere kunstdiscipline of een mix hiervan. Het initiatief is een win-win situatie waarin kunst en maatschappij elkaar raken. Het is bedoeld om mensen die niet gezien worden een kado te geven waarin zij de hoofdrol spelen om zo hun bestaan te vieren. Iedereen heeft namelijk een verhaal dat uitgepakt moet worden. 

Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens je studie?

Door deze studie heb ik mijn eigen signatuur ontdekt. Door mijn persoonlijke manier van werken is mijn vertrekpunt als bron altijd de ander&ik. De ander is nodig voor de ontmoeting en de ik, is belangrijk voor de verhouding. Wat raakt mij, inspireert mij, verbaast mij of walg ik van. De ander is jouw innerlijk motor voor het creatieve proces. Daarom stuur en begeleid ik tijdens mijn werk altijd naar een gedeeld thema. Het is telkens weer opnieuw de vraag, welk onderwerp ons verbind. Die verbinding is nodig om het creatieve proces op gang te brengen. Er ontvouwt zicht een fictief verhaal met herkenningspunten over die ander. Ik gebruik alleen mijn stem om de ander zichzelf te laten zien. Mijn kracht hierin is de rol van de interviewer die het innerlijke proces van speler op gang brengt. De inhoud is er al, je hoeft er alleen maar nieuwsgierig naar te zijn. Hierdoor ben ik er achter gekomen dat het KunstKado een oplossing kan zijn voor het probleem eenzaamheid. Het is een middel om contact te maken waarvan het kado niet de kunst is maar de ontmoeting. Ik vind het mooi en tegelijk een uitdaging om theater tastbaar te maken dan alleen een herinnering. Mijn eindwerk ‘Lepel me’ is daarvan het bewijs; dat heeft zich ontvouwt tot een installatie met een thuis-ervaring. Dit jaar tijdens de regie-week was er geen drankje in de kantine om na te praten over de voorstelling of een snoepzakje achteraf maar een lepel voor de terugweg. De lepel op je deurmat is een kado omdat je de ervaring als verrassing naar iemand kan doorsturen. Tegelijkertijd dient het als middel om de verbinding tot de inhoud toegankelijker en persoonlijker te maken omdat je een relatie aan gaat met het object. Het contact en het kado kunnen op die manier een herkenning zijn. Een bevestiging van jouw bestaan. Dit kunstproject kan een mooie samenkomst zijn van ontmoetingen die plaatsvinden en die anders misschien niet tot stand zouden komen.