Op de dag 10 April krijgen we een inkijkje in het leven van zeven mensen die vastzitten in hun eigen vooroordelen of die van de samenleving. Deze absurde vijfluik reflecteert op de wereld waarin wij leven op een verrassende manier.

We zien een gekwetste man die worstelt met zijn hoge seksuele drang en onrealistische woede en eindelijk achter de ijsberg van zijn ego komt. De twee honden handhavers raken verdwaald in een bos van onnozele regelgeving, en beginnen aan zichzelf te twijfelen. In de nabije toekomst vertelt een vrouw ons dat ze zich identificeert met haar ingewanden, in plaats van met haar uiterlijk. Er ontstaat een socratische discussie tussen twee adolescente meiden over de mogelijke schoonheid van de piemel en hoe dat in contact staat met esthetiek in zijn algeheel. En als laatste zien we Patries, die nooit heeft gekozen om te leven, eindelijk opstijgen op de tonen van de brass band.

De film behandeld vragen zoals: Kies jij voor het leven, ook al denk je dat het te laat is? Identificeer jij je met je uiterlijk of eigenlijk met je innerlijk? En kunnen wij nog wel kritisch denken als we verworven zijn in een systematische samenleving? Je krijgt te zien hoe een gesprek over de esthetiek van de dick zich kan vermengen met klassieke muziek.

Het wordt een eclectische film in een grijs gebied tussen hoge en lage kunst.