We staan op, gaan naar werk, gaan terug naar huis, we eten en gaan slapen om vervolgens alles de volgende dag te herhalen. Elke dag weer. Op hetzelfde tempo. We gaan maar door en leven in een ritme dat lijkt op het ritme van muziek. Muziek kan op zijn eigen manier ervoor zorgen dat het ritme dat je hoort kan samensmelten met het ritme dat je ziet. Wij mensen zijn een klein element in dit ritme, de omgeving speelt hierbij een grotere rol.


In dit project laat ik de omgeving van ons dagelijks reisgedrag zien, een element uit ons dagelijks ritme dat onophoudelijk doorgaat. De treinen blijven rijden, uitzichten blijven voorbij flitsen, auto’s gaan nog steeds van A naar B en de roltrappen en de draaideuren blijven draaien. Elke dag weer. Ook nu. Gisteren, vandaag en morgen. 



Elke dag reizen we van het ene naar het andere punt, zonder dat we er bewust van zijn. We reizen als het ware op de ‘automatische piloot’. Doormiddel van geluid en bewegend beeld, neem ik de kijker mee in dit onophoudelijke doelloze ritme.