“The masks we wear” is ontstaan uit mijn eigen frustratie met dating apps waarin je direct een genderstereotype ingedrukt wordt. Er wordt vaak gedacht dat mannen altijd het gaspedaal intrappen terwijl van vrouwen verwacht wordt dat ze altijd op de rem staan. Buiten dat dit extreem slecht is als je ergens heen wilt gaan, is het in mijn geval ook simpelweg niet waar omdat ikzelf op het aseksuele spectrum zit. Dit zette me aan het denken hoe mensen met een andere genderidentiteit zich voelden in digitale omgevingen.

Wie zich hier in gaat verdiepen komt in het afvoerputje van het internet uit, hashtags zoals #GamerGate en #KutKaag, misogynistische groepen, zoals de “Men Going Their Own Way” en “The Manosphere” en discussie boards voor incels of pickup artists. In dit project wil ik mensen laten onderzoeken waar dit vandaan komt en ze de ervaring geven van iedereen die hiermee in aanraking komt, zowel de daders als de slachtoffers maar ook de toeschouwers.

Ik heb er voor gekozen om een datingapp te pakken als setting, vooral omdat gender hierin een belangrijke rol speelt. Spelers maken zelf hun eigen karakters met hun eigen doelen en geheimen. Vervolgens gaan ze chatten met hun matches, in de hoop om zo snel mogelijk hun doel te halen. Als dit lukt wordt er een deel van het geheim vrijgegeven van die andere speler. Iedereen die dit geheim ziet en met die speler aan het kletsen is, kan de speler hier vervolgens op aanspreken.

Uit de play tests kwam naar voren dat spelers de vrije karakter creatie heel erg aansprak, omdat ze naast de ervaring die ik wilde geven, ook konden ervaren hoe het is om te spelen met een andere seksualiteit of genderidentiteit. Ook kwam er feedback dat spelers merkte dat hun eigen gedrag op datingapps veranderd was nu ze het ervaren hadden vanuit een ander perspectief.