Al een aantal jaren ben ik actief in de beeldende kunstsector. Tijdens het bezoeken van musea zal het niemand ontgaan dat er weinig tot geen kinderen aanwezig zijnTijdens mijn studie heb ik mij zowel op professioneel als persoonlijk vlak ontwikkeld. Deze twee zijn tevens aan elkaar verbonden. Op professioneel vlak heb ik geleerd om mondiger te zijn, maar ook om vaker uit mijn comfortzone te stappen. Hierdoor heb ik mezelf beter leren kennen op beide vlakken. Dit wil ik dan ook blijven doen om te blijven leren in de toekomst. Zowel op professioneel als persoonlijk vlak ben ik er. De oorzaak hiervan heb ik nooit gekend tot dit jaar. Vaak heb ik geluiden gehoord dat kinderen een museum als saai ervaren. Vanaf mijn zestiende ben ik al in contact met kinderen, dit door vrijwilligerswerk en bijbaantjes. Kinderen zijn de toekomst en ook daarom ontzettend belangrijk. Ze denken vaak nog out of the box, waardoor ze me vaak verrassen met nieuwe inzichten. Dit spreekt mij erg aan. Beeldende kunst doet dit ook met mij. Waarom deze twee dan ook niet matchen, begreep ik niet. Dit vraagstuk is verder onderzocht door te achterhalen hoe kinderen meer geënthousiasmeerd kunnen worden voor beeldende kunst. Hier is het Prutspakket uit voortgekomen.