Schilderen is een bevestiging van het leven, en tegelijkertijd een voorbereiding op de dood. Het is inherent aan de mens om te verlangen naar een waarheid, de essentie van ons bestaan. Via het schilderen zoek ik naar deze waarheid. Het idee dat elk nieuw schilderij nog volledig open ligt is voor mij een analogie aan het leven zelf. Op deze manier is elk schilderij het scheppen van een leven op zichzelf en daarnaast een vertolking van een deel van mijn eigen leven.
In de wereld vallen dingen mij op, dingen met een haast onwaarneembare aard. Dit kan een foto of situatie zijn, evengoed als een boom. Zodra ik ze schilder en ze hun plek op het doek vinden, zetten ze een geheel nieuwe wereld aan betekenis in gang. Tijdens dit proces gebeuren er veel dingen: een streek of toets die verrast, een idee dat zonder aankondiging in mij opkomt. Zo houdt schilderen mij zoekende naar een waarheid. Ieder schilderij schept een nieuw leven, en daarmee zowel mogelijk een nieuw antwoord.