Ik heb een artistiek onderzoek gedaan naar mijn kunstenaarschap, en de invloed die mijn vorm van epilepsie hierop heeft. Hiervoor heb ik onderzoek gedaan naar hoe ik zelf en hoe anderen naar epilepsie kijken in het heden en het verleden. 

Om de invloed van epileptische activiteiten te kunnen vinden heb ik mijzelf opgelegd om elke dag een A3 schilderwerk om negen uur in de avond te maken. Ik wilde graag de verschillen en overeenkomsten kunnen beschouwen. (Met gemiddeld 4 aanvallen in de week kon ik dit onderzoek gemakkelijk uitvoeren) 

Ik heb opgemerkt in mijn eigen werk dat ik na een epileptische aanval sneller in contact sta met een selectieve focus en ongeremder kan schilderen omdat ik minder concept gevoelig ben. Ook is mijn denken minder rationeel. Mijn spraak verslechterd na een aanval en heb ik last van woordvindstoornissen. Hetzelfde merkte ik op in  de letters in mijn beeldend werk. 

Conclusies uit het artistiek onderzoek:

1. Minder tijd nodig voor het bedenken van het concept.

2. Gemakkelijker in contact met een selectieve focus tijdens het schilderen

3. Donkere kleurenpalet

4. Abstract schilderwerk met controle in vaste vormen 

5. Veelzijdig gebruik van verschillende materialen

6. Schilderen buiten het canvas

7. Meer aan het toeval overlaten.

8. Minder gebruik van tekst in mijn schilderijen

9. Minder gebruik van verdikkende mediums



Interviews verwerkt als educatief document

Naast literatuuronderzoek en artistiek onderzoek vond ik het belangrijk om andere kunstenaren met epilepsie te benaderen en te interviewen. Hier ben ik erachter gekomen dat zij zelf inderdaad inspiratie halen uit de epilepsie. Vaak negatief beladen, want een aanval krijgen is niet leuk. Uit de gedane interviews is gebleken dat er nog onvoldoende gekeken wordt naar mogelijkheden. Ik kwam erachter dat zij zichzelf nooit zichzelf de vraag hebben gesteld.. Welke invloed heeft de epilepsie op hun kunstenaarschap? En heeft dit invloed op de kunst die zij maken? 

Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om de interviews te laten horen in een mini documentaire als toevoeging aan onze gezamenlijke educatieve ruimte. Juist omdat ik de verhalen over epilepsie wil verspreiden vanwege stigma’s en taboes die nog steeds aanwezig zijn. De kwetsbaarheid en de vragen die er omtrent epilepsie nog bij de geïnterviewde mensen nog zijn heb ik er in gelaten. Deze heb ik namelijk voor het onderzoek ook gehad.

Ik concludeer uit dit onderzoek dat mijn epilepsie daardoor enige invloed heeft op mijn kunstenaarschap. Of dit ook bij anderen zo is heb ik niet uit de interviews kunnen halen. Simpelweg omdat er nog nooit over na is gedacht… Ik hoop dat ik met dit onderzoek een nieuwe vraag heb geopend. 

FADED

 Mijn vervolgvraag voor mijn beeldend werk: 

Mijn beeldend werk bestaat uit een installatie waarin ik een kijk geef in mijn innerlijke wereld. Ik heb drie panelen geschilderd nadat ik een aanval heb gehad. Dit betekent de nasleep met aanvalsactiviteiten (zoals aura’s) waarin mijn perceptie en mijn zintuigelijke waarneming is verandert. 

Mijn doel met de installatie is het aangaan van gesprek en het delen van innerlijke ervaringen. Want epilepsie en de wereld die daarbij wordt ervaren heeft volgens mij overlappingen met andere  hersenaandoeningen/ziekten. Zoals bijvoorbeeld dromen, migraine of een psychotische ervaring. Wat voor mij vast staat is dat stigma’s en taboes door kunst en praten kunnen worden doorbroken. Kunst kan helpen bij het ondersteunen van een inclusieve samenleving.

Kom dan ook zeker langs en ervaar de installatie zelf!