Lief
Ik zie je
Ik voel je
Ik koester je
In al jouw levens
En al de mijne
Ik geloof dat materiaal meer dan één leven kan hebben.
Het kan herontdekt worden, en een nieuwe vorm krijgen. Elke vorm is een nieuw hoofdstuk, verrijkt door alle hoofdstukken die ervoor kwamen.
Mijn collectie beweegt zich door de tijd. Niet af, noch onaf.
Je kunt zien wat het was
Je kunt zien wat het is
Je kunt zien wat het kan worden
Verleden – heden – toekomst.
Een reis word zichtbaar. Een incomplete reis.
Mijn kleding is wordend. Net als wij.
Ik werk aan mijn collectie zoals een beeldhouwer beeld houwt. Ik voeg toe en ik neem af. Zonder einde. Kleding lijkt hierdoor in het wordingsproces vast te zitten. Sommige delen vol verfijndheid en detail, sommige delen grof en robuust. Het lichaam bepaald vorm. De rauwe materialiteit toont de hand van de maker, en de herkomst van het materiaal. De verfijndheid bepaald de context, en verteld over het wordingsproces.
Alle materialen in deze collectie zijn doorgezette levens.
Eeuwig wordend
Faciebat
brillenpootjes
gevonden bij een oud opticien op zolder
vinden hun weg naar het oor
jurk van knopen
organisch groeiend
knoopt elke drager door
oud bedlinnen
draagt de intitialen van een vorige eigenaar
een gefragmenteerd handschrift
en beweegt door
mijn opas oude stoel
barsten gevuld met goud
word gedragen
up-to-date blijven met mijn werk?
volg me op instagram, en mis niks: @sybrandjansen
En volg ook de pagina van mijn project!: @faciebat
contact opnemen?
email: info@sybrandjansen.com
Heel veel dank aan
Roeland Lenoir (fotografie, poëzie en voice-over)
Kaylee Kongkoon (videografie)
Dani Fuerza (make-up en haar)
Semih Akankan (model)
Mariette Roelofs (model)
Artist statement; wat is je specialisme, wat maakt jouw werk uniek?
Ik zie mijn werk als een nieuw perspectief op duurzaamheid in de mode-industrie. Ik wil dat mensen laten nadenken over de levenslopen en de cyclussen om hun heen. En wat voor hun waarde geeft aan hun spullen.
Ook bevraag ik de huidige ‘af-cultuur’ in de mode-industrie, en de verantwoordelijkheid van ontwerpers hier in. Ik laat zien wat alternatieven in modische vormgeving zijn die de drager aansporen een relatie met het kledingstuk aan te gaan en hier zorg voor te dragen.
Mijn manier van werken is intuïtief en poëtisch. Ik houd een mate van abstractie aan om de kijker ruimte voor eigen interpretatie te geven. Hierdoor ontstaat een dialoog tussen mijn werk en de kijker. Als de kijker iets ziet wat hem doet denken aan mijn werk, zoals een oude stoel bijvoorbeeld, heb ik mijn doel bereikt. Dan is het zaadje van een nieuwe manier van kijken geplant.
Wat zijn je ambities? Wat wil je over vijf jaar bereikt hebben?
Ik wil mijn eigen modelabel opzetten. Voortbordurend op mijn afstudeercollectie, gericht op het doorzetten van levens van stoffen om mij heen.
De kracht van mode vind ik dat creatieve universums samen kunnen komen. Ik wil zo veel mogelijk samenwerken en ook kleding gaan verkopen. Dat mensen mijn werk kunnen bezitten, en het kunnen dragen vind ik het mooiste wat er is. Dan gaat het leven.
Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd tijdens je studie?
Het menselijk brein kan niet uit niets iets scheppen. Het kan enkel combinaties maken van dat wat het al kent. Er lijkt soms een taboe te zijn om iets te doen wat al gedaan is. Maar soms moet je een gebaand pad bewandelen voor je nieuw territorium bereikt.
“its not where you take things from, its where you take them to”