Stel je eens voor, een wereld waar de wetten en regels van de maatschappij anders zijn dan normaal. Een wereld waar feiten niet bestaan, waar naar eigen waarheden wordt gehandeld. En wat nou als je je niet veilig voelt in deze wereld, en duimzuigen jou enige uitweg is? Dit is het geval in de absurdistische film ‘De Zuigeling’.

Een naar binnen gekeerde Man(31) die nog nooit heeft gesproken en altijd aan zijn duim zuigt wordt door zijn familie en omgeving beoordeeld en veroordeeld. Om dit probleem op te lossen geeft de dokter een laatste optie: een gedwongen amputatie door een rechterlijke machtiging. De duim is de oorzaak van al zijn problemen. En als zijn duim verwijdert is dan komt zijn spraak vanzelf. Met veel geweld lukt het hen om de duim van Noah te amputeren. Door schrik voor zijn andere duim begint Noah te vluchten. Het wordt een kat en muis spel tussen de instanties en Noah.

De Zuigeling’ gaat over meerdere dingen. Het maatschappelijke systeem waarin wij leven, mensen met problemen, problemen die worden geprojecteerd op anderen en over in hokjes denken. De film is een metafoor wat vooral gaat over de vraag in hoeverre je bereid bent iemand te begrijpen en ben je je daar dan ook bewust van. Het gaat over het accepteren van iemand, die anders is.

Het is een reflectie van de maatschappij wat verteld word in een gekantelde filmische werkelijkheid waarbij de wetten regels anders zijn dan normaal. Deze abstracte vertel wijze is bedoeld om mensen tot nadenken te zetten over deze onderwerpen, alleen ligt de nadruk daar niet op.