In de korte poëtische documentaire De Subliemen neem ik de sublieme ervaring die aan, in en op zee optreedt onder de loep. Met een verzameling aan sequenties het mathematische- en/of het dynamische sublieme visualiseren leren we meer over het karakter van de Noordzee en over de nietigheid van het menselijk bestaan.
Met de zee als hoofdpersonage zullen we vanuit diens perspectief dit verhaal vertellen. In sommige opnames zullen mensen aanwezig zijn ter ondersteuning van de spanningsboog, in andere sequenties zien of voelen we de elementen in afwezigheid van menselijke personages.

De hoofdspanningsboog van de film is er een van dag, naar nacht, naar dag, tezamen met een ontwikkeling van een storm van rust, naar drukte, naar rust. Op deze algehele tijdslijn zullen verschillende gedraaide scènes opgedeeld en gepositioneerd worden.
We volgen surfers die worden omver gespoeld door brekers, strandjutters die als mieren bewegen op een gigantische strandvlakte, een scheepsvaartboei die constant deint in een stormachtige zee en twee zeilers die worden omringt door enkel water zonder ook maar iets van het vaste land te zien.