Beeld je de wereld in over 200 jaar. Hoe ziet die eruit? Zijn onze steden uit hun voegen aan het barsten? Zijn we dan nog steeds als kudde schapen hoge huren aan het betalen? Is er echt een huizentekort? Of schiet ons vastgoedbeleid tekort? Minder makkelijk een plek kunnen vinden op een plek die steeds sneller groeit. Dat klinkt onlogisch maar toch is het zo. 

Ik ben Nathan de Bruijn, en dit  afstudeerproject gaat over groeiende werelden die de normale mens uitbuit, met alle maatschappelijke gevolgen van dien. 

Als je in Utrecht woont, fiets je er misschien wel dagelijks: De kruising tussen Tivoli Vredenburg en Centraal station passeren iedere dag duizenden mensen zonder zich te realiseren dat deze plek vele gezichten heeft gehad. Het is een plek zoals velen in Nederland. Op archiefbeelden was deze plek 100 jaar geleden volkomen anders, maar ook in de jaren 40's, 60's, 80's en 00's was deze plek moeilijk te herkennen ten opzichte van 2 decennia daarvoor. Het ging mij aan het hart dat we onze prachtige binnenstad hebben laten vernielen door onverlaten uit een andere tijd. Maar wie uitzoomt moet concluderen dat een drang tot doorontwikkelen met winstoogmerk van alle tijden is. Tot zover de constatering van een eindeloze cyclus. Of betreft het een cyclus  met exponentiële groei? Onze rijken worden namelijk steeds rijker. Wie geld over heeft stopt het in stenen en ontvangt huur van iemand die achter de feiten aan blijft lopen. Financiële onafhankelijkheid is de basis van een leven waarin je kan doen wat je wilt doen om te leven. Financiële afhankelijkheid is de basis van een leven waarin je moet doen wat je kan doen om te overleven.  Een frustratie voor wie niet uit deze cyclus komt en onze welvaart en steden ziet groeien. Een welvaart die wordt gevoed door het midden en laag inkomen.